ท้องฟ้าสีหม่นเหนือเมืองที่เคยคึกคักวันนี้ดูเงียบงันแปลกตา เสียงไซเรนที่แว่วมาเป็นครั้งคราวชวนให้ใจหายวาบ "จากวันนี้ไปอีกหนึ่งร้อยปี..." เสียงทุ้มต่ำของ คุณลุงราม ลอยก้องอยู่ในความเงียบงันของห้องนั่งเล่น พลางเอื้อมมือไปหยิบรีโมตลดเสียงโทรทัศน์ลงภาพข่าวบนจอฉายให้เห็นผู้คนสวมหน้ากากอนามัยเดินสวนกันไปมาอย่างระมัดระวัง โลกที่เคยคุ้นเคยเปลี่ยนไปราวพลิกฝ่ามือ "เราทุกคนก็จะกลายเป็นผงธุลี หรือถูกฝังร่วมกับผู้ที่จากไปก่อนหน้าเรา" คำพูดนั้นกระแทกใจให้รู้สึกหน่วง ภาพของญาติสนิทมิตรสหายที่ต้องจากไปก่อนกาลผุดขึ้นมาในห้วงความคิด ความสูญเสียที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทำให้ความตายกลายเป็นเรื่องใกล้ตัวยิ่งกว่าที่เคย
คุณลุงรามค่อยๆ ขยับตัวไปนั่งริมระเบียง สายตาเหม่อมองไปยังถนนที่เคยเต็มไปด้วยรถยนต์หรูหรา และผู้คนที่เร่งรีบแข่งกับเวลา "แล้วก็จะมีคนแปลกหน้ามาอยู่ในบ้านของเรา บ้านที่เราใช้ความเพียรพยายามมากมายเพื่อที่จะสร้างขึ้นมา" บ้านหลังนี้ที่เขาใช้เวลาทั้งชีวิตทุ่มเทสร้างขึ้นมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย ในวันนี้กลับรู้สึกราวกับเป็นเพียงฉากละครที่รอวันเปลี่ยนผ่าน
เขาหวนนึกถึงวันวานที่เคยทุ่มเททำงานอย่างหนักเพื่อสร้างฐานะ แข่งขันกับผู้อื่นเพื่อตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีที่สุด ซื้อรถหรูราคาแพง คิดว่าสิ่งเหล่านี้คือความสำเร็จในชีวิต แต่มาวันนี้... "สมบัติผลัดกันชม ยศฐาบรรดาศักดิ์ของเราก็คงจะไม่มีใครจำได้ต่อไป ไม่เว้นแม้แต่รถหรู ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์รารี่ ลัมโบร์กินี สุดท้ายเราก็เอามันไปไม่ได้สักอย่าง" คำพูดของคุณลุงรามที่เคยได้ยินจากคลิปหนึ่งวันก่อน ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดอีกครั้ง
ในยุคที่ทุกอย่างดูเปราะบาง และชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ผู้คนต่างโหยหาความมั่นคง แต่สุดท้ายแล้วความมั่นคงเหล่านั้นก็อาจเป็นเพียงภาพลวงตา "จะมีสักกี่คนที่จำชื่อปู่ของปู่ตัวเองได้ และจำได้ว่าเขาเคยเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่หรือทำอะไรมา" คำถามนั้นทำให้คุณลุงรามพยักหน้าอย่างเห็นด้วย หลานๆ ของเขาเองก็คงไม่รู้จักชื่อทวดของทวด ไม่มีใครรู้ว่าคุณทวดเคยเป็นใคร ทำอะไรมาบ้างในชีวิต รูปถ่ายเก่าๆ ในอัลบั้มที่เคยเปิดดูบ่อยๆ วันหนึ่งก็อาจกลายเป็นเพียงประวัติศาสตร์ที่ไม่มีใครสนใจ
ความคิดที่ปลดปล่อย
"ถ้าเราหยุดและมาคิดถึงคำถามพวกนี้... เราอาจจะกลับมาประจักษ์ว่ามนุษย์จะห่วงทุกสิ่งทุกอย่างมากถึง 95% ในการใช้ชีวิตประจำวัน" คุณลุงรามทบทวนสิ่งที่เคยได้ยินจากคุณลุงราม เขาเคยเป็นคนหนึ่งที่กังวลสารพัด คิดถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ห่วงหน้าพะวงหลังอยู่ตลอดเวลา ความคิดเหล่านี้กัดกินเวลาและพลังงานในชีวิตไปอย่างมหาศาล
แต่ในช่วงเวลาที่โลกต้องเผชิญกับวิกฤตการณ์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผู้คนต่างตระหนักถึงคุณค่าของ ปัจจุบัน มากขึ้น ความกังวลที่เคยมีดูเล็กลงไปถนัดตา "ความคิดขยะพวกนี้มีมากถึง 95% ในสมองของมนุษย์ ซึ่งสุดท้ายแล้วมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย" คำพูดนี้แทงใจดำเขาเหลือเกิน
บททดสอบของชีวิต
คุณลุงรามค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เดินไปหยิบกรอบรูปเก่าๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ รูปใบนี้เป็นรูปถ่ายของเขาเมื่อครั้งยังหนุ่ม กำลังยิ้มอย่างมีความสุขกับภรรยาที่จากไปแล้ว "ชีวิตคือบททดสอบที่ยากที่สุด หลายๆ คนผิดพลาดในชีวิต เพราะคนเหล่านั้นพยายามจะก๊อบปี้ชีวิตของผู้อื่น" เขาเคยก้าวพลาดเช่นนั้น หลงทางไปกับการเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น พยายามทำตามมาตรฐานที่สังคมกำหนด จนลืมไปว่าชีวิตของแต่ละคนมีบททดสอบที่แตกต่างกัน
ในห้วงเวลาที่โรคระบาดกำลังสอนให้ผู้คนตระหนักถึงความไม่แน่นอนของชีวิต คุณลุงรามพบว่าสิ่งที่มีค่าที่สุดคือ การใช้ชีวิตในแต่ละวันให้มีความสุข ทำในสิ่งที่ใจรัก และใช้เวลาที่มีอยู่กับคนที่รักอย่างเต็มที่ "ความคิดลักษณะแบบนี้จะปลดเราออกจากพันธนาการของทุกสิ่ง จะทำให้เรารู้สึกมีอิสรภาพกับสิ่งต่างๆ ที่เป็นความสุข" คำพูดของคุณลุงรามก้องกังวานอยู่ในใจ
คุณลุงรามถอนหายใจยาวๆ อย่างโล่งอก เขายิ้มให้กับตัวเองอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกหนักอึ้งในใจค่อยๆ คลายออกไป ราวกับว่าความคิดที่เคยเป็นพันธนาการได้หลุดพ้นไปแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดคลิปของคุณลุงรามอีกครั้ง จ้องมองไปยังใบหน้าของคุณลุงรามที่ดูสงบ และเต็มเปี่ยมไปด้วยสติปัญญา และในวันนี้ คุณลุงรามได้พบกับ อิสรภาพของชีวิต ที่แท้จริง
จากวันนี้ไป เขาจะไม่รอคอยความสุขในอนาคตที่อาจไม่มีอยู่จริง แต่จะใช้ชีวิตในปัจจุบันอย่างเต็มที่ และมีความสุขกับทุกๆ วันที่ได้รับเป็นของขวัญ เพราะชีวิตคือบททดสอบที่ต้องเผชิญ และสิ่งเดียวที่จะคงอยู่ตลอดไปคือความสุขที่ได้สร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง...ในขณะที่เรายังมีลมหายใจ
คุณเองก็คิดเหมือนกันใช่ไหมครับ?
สมัครนายหน้าฟรี Temu Affiliate :⭐️Click the link https://temu.to/m/ur7flkbdd1b to get 💰฿1,600 coupon bundle !!